Παλιότερα ακουγόταν συχνά στις διαδηλώσεις το σύνθημα “Τρεις και εξήντα παίρνετε, γιατί τους προσκυνάτε?”.
Πέρασαν τα χρόνια, το σύστημα του 3 και 60 εκσυγχρονίστηκε και με την καινούργια του μορφή πάλι προσπαθεί να μας κάνει να το προσκυνήσουμε. Μόνο που σήμερα αυτό το “3 & 60” εμφανίζεται με ένα περίεργο, μαγικό θα έλεγε κανείς τρόπο, σχεδόν σε κάθε πτυχή του συστήματος!
Το σύστημα 3 & 60 με το οποίο μας ληστεύουν μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ
Κάθε κράτος δανείζεται. Για την Ελλάδα αυτός ο δανεισμός γίνεται μέσω της έκδοσης ομολόγων που τα αγοράζουν πολύ συγκεκριμένες Τράπεζες, πάρα πολύ προσεκτικά επιλεγμένες, μιας και αυτές είναι που διαμορφώνουν το επιτόκιο δανεισμού, οι λεγόμενοι 21 prime dealers των ελληνικών ομολόγων:
- National Bank of Greece SA
- Piraeus Bank SA
- HSBC Bank SA
- Barkleys Bank PLC
- Societe General
- Deutche Bank AG
- ING Bank NV
- Nomura International plc
- Merrill Lynch International
- Credit Suisse Securities (Europe) Ltd
- Goldman Sachs International
- Morgan Stanley & Co International Ltd
- Emboriki Bank
- CitiGroup Global Markets Ltd
- EFG Eurobank Ergasias SA
- Banka IMI sPa
- Royal Bank of Scotland plc
- Alpha Bank SA
- BNP Paribas SA
- Unicredit Bank AG
- JP Morgan Securities Ltd
Η διαμόρφωση του επιτόκιου δανεισμού των ομολόγων από τους prime dealers καθορίζεται από:
- To Euribor, δηλαδή το διατραπεζικό επιτόκιο βάσης που δανείζονται αυτές οι Τράπεζες μεταξύ τους. Σήμερα βρίσκεται στο 3% για τα δεκαετή ομόλογα, ενώ το επιτόκιο που δανείζεται μια από αυτές από την ΕΚΤ είναι 1% (άρα κάποιες έχουν ένα πρώτο καθαρό κέρδος 2%)
- Ένα ποσοστό ρίσκου έναντι του κινδύνου χρεωκοπίας της χώρας. Καθορίζεται από τα λεγόμενα CDS, τα περίεργα δηλαδή σύνθετα προϊόντα ασφάλισης πάνω στα οποία και γίνεται όλη η διαπλοκή της πολιτικής με την κερδοσκοπία
- Ένα “κέρδος” του δανειστή που εμφανίζεται ως θεμιτό. Είναι όμως έτσι?
Για την Γερμανία το επιτόκιο δανεισμού σήμερα βρίσκεται στο 4,25% (3+1,25%), όπου στο 1,25% βρίσκεται και το υποτιθέμενο κέρδος της Τράπεζας και οι αμοιβές όσων εμπλέκονται. Η αμοιβή πχ της Goldman Sachs για το ποσό του δανεισμού της Ελλάδας τον Ιανουάριο του 2010 ήταν 85εκ €. Συνήθως τα 20εκ από αυτά προωθούνται σαν μαύρο χρήμα στο πολιτικό σύστημα κάθε φορά που το κράτος δανείζεται! (Ο ρόλος της συντονίστριας Godman ή όποιας άλλης από τις 21 Τράπεζες καλείται να παίξει αυτό τον ρόλο λέγεται underwriter. Δεν κάνει τίποτα, μόνο ελέγχει την “νομιμότητα” των συναλλαγών και… μοιράζει χρήματα για …μικροέξοδα!)
Ότι είναι πάνω από αυτό το 3%, λέγεται spread. Έτσι, η Ισλανδία που εκδίδει δεκαετή ομόλογα με επιτόκιο 4,43%, έχει spread 143 μονάδες βάσης. Για την Ελληνική περίπτωση με το τελευταίο ομόλογο του Μαρτίου το επιτόκιο 6,3% άφησε συνολικό κέρδος 5,3% ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ στο σύστημα αυτό της τοκογλυφίας, μιας και το κόστος δανεισμού του από την ΕΚΤ τελικά ήταν μόνο 1%!
Έτσι, σε 10 χρόνια, θα έχουν κερδίσει χοντρικά 53% του αρχικού κεφαλαίου που δάνεισαν (για την ακρίβεια, στα 5 δις θα μας έχουν φεσώσει περίπου 3,60δις που θα πρέπει να τα πληρώσουμε μέσω νέων ελλειμμάτων και νέου δανεισμού στο μέλλον…)
Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί που τα κερδίζουν αυτά τα 3,60δις? Στην τελευταία έκδοση ομολόγου 5 δις του ελληνικού τρίτοι τη τάξει δανειστές μας ήταν οι Γερμανοί που απέσπασαν το 14% του κοινοπρακτικού ομολόγου, δεύτεροι ήταν οι Βρετανοί με 20%, αλλά την πρώτη θέση μεταξύ των δανειστών, σε ποσοστό 23%, την έχουν οι Ελληνες… «επενδυτές»!
Συγκεκριμένα,
η «Εθνική», η «Αλφα», η «Πειραιώς» και η «Eurobank» που φιγουράρουν στην λίστα των prime delaers, σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μηνου του 2009, αφενός, διαθέτουν κρατικά ομόλογα άνω των 36 δισ., τα οποία χρησιμοποιούν ως βάση ασφαλείας και αφετέρου, από κει και πέρα, διαθέτουν περί τα 45 δισ. κρατικά ομόλογα με τα οποία υπό μορφή εγγυήσεων προσφεύγουν στην ΕΚΤ, δανείζονται με επιτόκιο 1% και κατόπιν με τα ίδια αυτά χρήματα δανείζουν το ελληνικό κράτος με εξαπλάσιο» (!) επιτόκιο και τους Ελληνες καταναλωτές με εικοσαπλάσιο! Και γι αυτές τους τις “συναλλαγές” δεν θα φορολογηθούν!
Το πιο ενδιαφέρον και σημαντικό βρίσκεται στο ότι αυτά τα 3,60δις «παράγουν» νέο χρήμα στα χαρτοφυλάκιά τους, πουλώντας τα ομόλογα στην λεγόμενη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Έτσι, έχοντας δανειστεί από την ΕΚΤ και χωρίς να έχουν βάλει δεκάρα από την τσέπη, τσεπώνουν 3,60δις ΤΩΡΑ. Το ίδιο φυσικά θα κάνουν και οι τράπεζες που θα αγοράσουν αυτά τα ομόλογα από την δευτερογενή αγορά, ομόλογα από δεύτερο χέρι δηλαδή. Υπολογίζεται έτσι ότι η φούσκα που θα δημιουργηθεί από το αρχικό κεφάλαιο των 5δις που δανείστηκε το κράτος, θα παράγει αυτόματα στα θησαυροφυλάκια όλων όσων εμπλέκονται σε αυτό το σύστημα «αξίες» χρήματος κοντά στα 15-17δις (πως γίνεται αυτό περιγράφεται πολύ αναλυτικά στο video “To χρήμα ως χρέος” που μπορείτε να δείτε με κλικ εδώ). Στο τέλος, κάποιο ασφαλιστικό ταμείο, όπως το ΙΚΑ, θα ζητήσει να “επενδύσει” τα διαθέσιμά του αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα από αυτή την δευτερογενή αγορά. Θα το φιλοδωρήσουν με ένα επιτόκιο κοντά στο 1,35%!!!
Μπροστά σε αυτό το τεράστιο σύστημα που “παράγει χρήμα” από το τίποτα, και για να προστατευθεί το ΕΥΡΩ, η πολιτική απάντηση των νεοφιλελεύθερων ήταν ένας μηχανισμός για να περιοριστεί ο δανεισμός του κράτους στο 3% του ΑΕΠ ετήσια και 60% συνολικά (άρα και η ανάπτυξη του κρατικού τομέα σχεδόν στο 0) για να μην «παράγονται» έτσι ανεξέλεγκτα ευρώ εκτός της μηχανής της ΕΚΤ αλλά ταυτόχρονα και η θεσμοθέτηση του συστήματος δανεισμού “από τις αγορές” όπως αυτό σκιαγραφήθηκε πιο πάνω. Όλα αυτά είναι το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Έλα όμως που αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας του 3 & 60 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε διόγκωση του ιδιωτικού τομέα σε βάρος του δημόσιου (που δεν μπορεί να αναπτυχθεί δανειζόμενο αφίνοντας τεράστιους τομείς όπως η υγεία ή η παιδεία για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα) και σε περιπτώσεις όπως της Ελλάδας, που η κρατική μηχανή είναι “μπαχαλοειδής”, σε ένα οικονομικό περιβάλλον που επιβάλει μισθούς και συντάξεις των “τρεις και εξήντα” και κέρδη 3,60δις στους τοκογλύφους!
Τό σύστημα 3&60 στις αμοιβές και την λειτουργία του κράτους
Το μαγικό αυτό Σύμφωνο Σταθερότητας του τρεις και εξήντα (3&60) στην περίπτωση της Ελλάδας εμφανίζει τα αποτελέσματά του αμέσως σχεδόν παντού: Στον μίζερο τρόπο λειτουργίας της κρατικής μηχανής λόγω του τρόπου παραγωγής ελλειμμάτων από τους πολιτικούς διαχειριστές του “3&60 Συμφώνου Σταθερότητας”, στους “τρεις και εξήντα” μισθούς που πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και, τέλος, στους μισθούς πείνας με τους οποίους έχει καταδικαστεί να αμοίβεται κυρίως η νέα γενιά: περίπου 3,60 € την ώρα είναι και η ωριαία αποζημίωση που αντιστοιχεί στον βασικό μισθό! (και ακόμα πιο λίγο για τους “επισφαλείς, έχουμε και έξοδα…)
Ένα κίνημα κατά του 3&60 πρέπει όλα αυτά να θέλει να τα σαρώσει, να τα ανατρέψει. Η πάλη κατά του “3&60” πρέπει είναι πάλη και κατά Συμφώνου Σταθερότητας και του συστήματος των “αγορών” που μας ληστεύει για να κερδίσει 3,60δις ευρώ κάθε φορά που κάνει “μπάζα” αλλά και πάλη κατά της μιζέριας του 3,60€/ώρα με την οποία θέλουν να καταδικάσουν τα όνειρα της νέας γενιάς. Πάλη ταυτόχρονα για ένα άλλο κρατικό τομέα που δεν θα υπάρχει απλώς για να υπηρετεί αυτό το σύστημα της ληστείας μέσω των κάθε λογής “3&60″ αλλά μια άλλη, διαφορετική συμμετοχή της κοινωνίας τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στον τρόπο που αυτή πρέπει να συμμετέχει στην λήψη των αποφάσεων αλλά στον έλεγχο της οικονομίας και της πολιτικής.
