Αναδημοσίευση από Στέκι Αντίπνοια stekiantipnoia.squat.gr
«Να φύγετε από εδώ. Εμάς μας βάζουν να έχουμε ταμειακές μηχανές και να κόβουμε αποδείξεις και εσείς δεν πληρώνετε τίποτα»! Αυτά ήταν, μεσ’ τις άκρες, τα λόγια που ξεστόμισαν κάποιοι έμποροι στη χθεσινή λαϊκή αγορά των Κάτω Πετραλώνων εναντίον μικροπωλητών μεταναστών. Και στη συνέχεια πήραν την πραμάτειά τους και αρνούνταν να τους την επιστρέψουν.
Απ’ ότι φαίνεται κάποιοι από τους εμπόρους της λαϊκής αγοράς θεωρούν ότι οι πάγκοι των μεταναστών είναι που τους αφήνουν νηστικούς (;), οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που τους επιβάλλουν ακόμα ένα φορολογικό χαράτσι, οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των πενιχρών εισοδημάτων. Αλλά έτσι είναι, όταν δεν έχεις το θάρρος να διεκδικήσεις και να απαιτήσεις από εκείνους που σου κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα, επιλέγεις την εύκολη λύση: να χτυπήσεις αυτούς που βρίσκονται στην ίδια και χειρότερη θέση με εσένα, που καθημερινά εξασφαλίζουν οριακά τα απαραίτητα χρήματα για να μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Και δε θέλει μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ποιός χαμογελάει τότε. Τα αφεντικά, που μας βλέπουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας.
Αλλά απ’ ότι φαίνεται, σε αυτή τη συγκυρία, οι καταστάσεις έχουν αλλάξει. Είναι σαφές, πλέον, κοινωνικά ποιοι ευθύνονται για την «κρίση», για τη μείωση των μισθών, για την ανεργία και την ανέχεια. Και ενώ κάποιους μήνες πίσω στο άκουσμα της ρατσιστικής ατάκας «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» θα έβλεπες γύρω σου βλέμματα συγκαταβατικά, αυτή τη φορά αρκετοί αντέδρασαν σε αυτή την κίνηση των εμπόρων και ανταπάντησαν με τον πλέον λαϊκό τρόπο: «και εμένα το παιδί μου αύριο που θα είναι άνεργο, θα βγάζει πάγκο για να μπορέσει να ζήσει».
Μέσα σε συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους από κάτω οφείλουν να συνθλιβούν και όλοι μαζί, μία γροθιά, να απαντήσουμε στην επίθεση των αφεντικών.
