Κρατούμενοι: Στηρίζουμε αυτούς που μας στηρίζουν

Προς τους συγγενείς και τους συγκρατούμενούς μας

Εμείς, Ομάδα Κρατουμένων, κάνουμε έκκληση να στηρίξετε με πάθος το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς δηλαδή που μας στήριξαν και μας στηρίζουν, όλα αυτά τα χρόνια για τα δικαιώματα μας. Για τις άδειες που αυθαίρετα δεν δίνονται, για τα κλουβιά που μας έχουν στοιβαγμένους, τις εξοντωτικές ποινές, τον αυταρχισμό, τα παράνομα πειθαρχικά, τις απάνθρωπες μεταγωγές, την παράταση της κράτησής μας με άδικους νόμους, όπως αυτόν για τα 4/5. Είχαν υποσχεθεί αποσυμφόρηση και μάλιστα είχαν δεσμευτεί ότι θα αποφυλακιστούν 5.500 χιλιάδες μέχρι τον Μάη. Δεν το είδαμε. Αντίθετα, οι φυλακές γεμίζουν με νέες φουρνιές κρατουμένων. Πολλοί από μας κοιμούνται στο πάτωμα ή ο ένας πάνω στον άλλον. Άνθρωποι, που η πραγματική τους θέση είναι σε νοσοκομεία ή σε κέντρα απεξάρτησης εξοντώνονται στα μπουντρούμια των φυλακών.

Συγκρατούμενοι/ες μην δώσετε ψήφο στις ευρωεκλογές στους εχθρούς μας, στους βασανιστές μας, και σε αυτούς που μεθοδεύουν με κάθε τρόπο την εξόντωσή μας μέσα στις φυλακές.

Είναι απαράδεκτο συγκρατούμενοι/ες εμείς οι ίδιοι, οι συγγενείς και οι φίλοι μας να μην ψηφίσουμε όλοι μαζί ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος από εμάς ψηφίσει Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΛΑΟΣ είναι σαν να ζητάει την τσιμεντοποίηση όλων των κρατούμενων, την εξόντωσή μας μέσα στα κολαστήρια - μπουντρούμια. Όπως αποδείχθηκε από τα πρακτικά της Βουλής στις 5, και 6 Μάη οι εισηγητές Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΛΑΟΣ ζήτησαν -ο καθένας με τον τρόπο του, περισσότερες φυλακές, αυστηρότερες ποινές, αυστηροποίηση των μέτρων για όσους και όσες έχουν καταδικαστεί για τα ναρκωτικά.

Να δώσουμε ψήφο στο ανθρώπινο κινηματικό ΣΥΡΙΖΑ. Για να ακούγονται τα αιτήματα μας, ιδιαιτέρως μέσα στην ευρωβουλή.

Συγκρατούμενοι, συγκρατούμενες, από τον Σεπτέμβρη του 2007 μέχρι τον Μάη του 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πάνω από διακόσιες επερωτήσεις και καταγγελίες για τις συνθήκες στις φυλακές και τα προβλήματα των κρατουμένων. Στελέχη και βουλευτές του έχουν επισκεφθεί τις περισσότερες φυλακές της χώρας ζητώντας να αλλάξει ριζικά ένα σύστημα που στηρίζεται στην τιμωρία και την εκδίκηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεχώς μαζί μας μέσα και έξω από τις φυλακές. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στους απλούς ανθρώπους, στους φτωχούς, στους αδύναμους, στους μετανάστες, στους ασθενείς, στους ανθρώπους χωρίς φωνή και σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο.

Είναι η μοναδική μας ευκαιρία να δώσουμε όλοι μαζί την ψήφο στον κινηματικό ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να στηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή υπερασπίζεται όχι μόνο τα δικαιώματά μας, αλλά και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των φτωχών, των μεταναστών, των νέων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων.

Συγκρατούμενοι και συγκρατούμενες, κάνουμε έκκληση να ψηφίσουμε όλοι ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου. Καμιά χαμένη ψήφος στα κόμματα που μας αντιμετωπίζουν εχθρικά. Πρέπει να καταψηφίσουμε Ν.Δ., ΛΑΟΣ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, που όπως αποδεικνύεται έμπρακτα και μέσα στη Βουλή, όχι μόνο αδιαφορούν για μας, αλλά στηρίζουν αδικίες και νόμους, που δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρώπη».

Να σταματήσουμε όσους ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ τη ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Σήμερα το πρωί ενημερωθήκαμε ότι το βιβλιοπωλείο ΑΜΟΝΙ στην πλατεία Μερκούρη δέχτηκε επίθεση. Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο γεγονός! Κάποιοι πέταξαν ένα τούβλο στην βιτρίνα του βιβλιοπωλείου. Το βιβλιοπωλείο είναι γνωστό για την πολιτιστική και κοινωνική δράση του στη γειτονιά και στο παρελθόν είχαν γραφεί ρατσιστικά - φασιστικά συνθήματα στους τοίχους του. Αν συνδυάσει κανείς αυτό το γεγονός με τις επιθέσεις που στο πρόσφατο παρελθόν δέχτηκαν τόσο τα γραφεία του ΣΥΝ στα Πετράλωνα (2 φορές σε 3 μήνες, με την τελευταία στις 23/10/08) όσο και το στέκι Αντίπνοια (7/08), οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για άνανδρη επίθεση φασιστοειδών.

Όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες της περιοχής είμαστε αλληλέγγυοι στα παιδιά που έχουν το βιβλιοπωλείο και στηρίζουμε την προσπάθεια τους να παρέμβουν στα πολιτιστικά πράγματα της περιοχής.

Εξω οι φασίστες από τις γειτονιές!

Αναρτούμε το ηλεκτρονικό μήνυμα που λάβαμε από το βιβλιοπωλείο ΑΜΟΝΙ

"Σήμερα το πρωί βρήκαμε τη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου Αμόνι σπασμένη με τούβλο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, Τον τελευταίο καιρό οι φασίστες της Χρυσής Αυγής προκαλούν με επιθέσεις εναντίον μεταναστών, με τη φωτιά που βάλανε σε τέμενος στον Άγιο Παντελεήμονα με κίνδυνο να καούν πέντε άνθρωποι, με επιθέσεις σε προεκλογικά περίπτερα αριστερών οργανώσεων και τώρα και στο βιβλιοπωλείο.
Είναι γνωστό στη γειτονιά ότι το βιβλιοπωλείο είναι δραστήριο σε θέματα κοινωνικά αντιπολεμικά οργανώνει συζητήσεις, έχει συμπαρασταθεί μέσα από συλλογικότητες στην Κωνσταντίνα ΚΟύνεβα και γι'αυτό δέχτηκε και άλλη μία επίθεση με υβριστικά συνθήματα.
Σας ενημερώνουμε για το γεγονός και θα επικοινωνήσουμε ξανά σύντομα."

Μ. Παπαγιαννάκης: η Αριστερά χάνει ένα απο τα πιο φωτεινά της μυαλά

Αναδημοσίευση από το TVXS

Έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Ανθρωπος με βαθειά σκέψη, ξεχωριστό ήθος και πολιτικό πολιτισμό ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψε μέχρι την τελευταία στιγμή να αναλύει διεισδυτικά τις εξελίξεις. Τελευταίο δείγμα γραφής, η συνέντευξη του στην «Αυγή».

Βιογραφικό

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα, στις 19 Αυγούστου 1941.

Σπούδασε Νομικά, Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσαί και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελλιέ.

Έκανε έρευνες και μελέτες πάνω στη μεσογειακή οικονομία, την ΕΟΚ, την Κινεζική αγροβιομηχανία, την αλιεία στην Ελλάδα και άλλες, για λογαριασμό της ΕΟΚ, της ΓΚΑΤΤ και του ΟΗΕ, από το 1967 ως το 1987.

Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο και είχε συνεργαστεί και αρθρογραφήσει στο Βήμα, τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, το Αντί, την Αυγή και τον Πολίτη.

Πολιτική

Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική ‘Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της. Εντάχθηκε στον Συνασπισμό έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του, υπεύθυνος του Τμήματος Οικολογία και Ποιότητα της Ζωής. Μαζί με διάφορα άλλα στελέχη του κόμματος ανήκε στην τάση Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ.

Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές 2007 εκλέχθηκε Βουλευτής στη Β’ Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.

Διαβάστε την τελευταία του συνέντευξη στην εφημερίδα «Αυγή», η οποία δημοσιεύτηκε στις 17/05/2009:

* Μπορούμε να βγούμε από την κρίση με περισσότερα δικαιώματα για τους εργαζομένους, όπως υποσχέθηκε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Θαπατέρο;

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δεν έχει, όμως, σχέση με την κρίση. Υπό προϋποθέσεις, η κρίση μπορεί να φέρει άλλα θετικά.

* Όπως;

Αλλαγές στον τρόπο κατανάλωσης, στην κυκλοφορία, στην οργάνωση της ζωής της πόλης, μια πιο λιτή αντίληψη για τη ζωή, που είναι πιο κοντά στις οικολογικές αντιλήψεις.

* Ακούσαμε τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σημίτη να αποδίδει πολλά από τα δεινά της Ευρώπης στον κ. Μπαρόζο.

Δεν νομίζω ότι είναι τόσο αφελής. Βάρεσε τον κ. Μπαρόζο, και σωστά, γιατί αυτό που εκκρεμεί είναι αν τα κράτη μέλη θα τον ψηφίσουν για πρόεδρο της Κομισιόν. Επομένως για τον “Μπαρόζο σου μιλάω, για τον Μπαρόζο μου μιλάς”. Θα έπρεπε να ήταν διαβολική προσωπικότητα για να ευθύνεται για όλα τα δεινά. Η κρίση είναι αποτέλεσμα της συνολικής λειτουργίας του συστήματος.

* Μήπως είναι και αποτέλεσμα της λειτουργίας της Ε.Ε.;

Δεν υπήρξε μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στο ένα και στο άλλο. Ωστόσο η ύπαρξη της Ε.Ε. και ορισμένοι μηχανισμοί της βοήθησαν και στο να αμβλυνθούνε, για ένα διάστημα τουλάχιστον, πλευρές της κρίσης. Πρέπει να σκεφτούμε τι θα γίνει στο μέλλον, δηλαδή για την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, για το κοινό νόμισμα. Είδατε ότι χώρες που ήταν φανατικά εναντίον τώρα παρακαλάνε να γίνουν ακόμα και αύριο το πρωί μέρος της ευρωζώνης.

* Αν μπορούσαμε με τίτλους να πούμε 3-4 πράγματα που θα έπρεπε να γίνουν για την Ε.Ε., ποια θα ήταν αυτά;

Να προχωρήσει ταχύτητα η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Εν πάση περιπτώσει, επειδή αυτό δεν θα γίνει σε μια μέρα, να προχωρήσει αμέσως η ενοποίηση της οικονομικής διαχείρισης. Να υπάρξει οικονομική πολιτική, να αποκτήσει η Ε.Ε. έναν υπουργό Οικονομικών και ένα συμβούλιο. Κάνει εν μέρει αυτή τη δουλειά η άτυπη σύνοδος των υπουργών της ευρωζώνης, λόγω της ύπαρξης του κ. Γιουνκέρ. Αν φύγει όμως; Επίσης ένα ευρύ πανευρωπαϊκό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, με στόχο να τονώσει την οικονομία και να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης.

* Μου δώσατε καλή πάσα για να σας ρωτήσω για την πρόβλεψη του κ. Γιούνκερ περί ενδεχόμενης κοινωνικής έκρηξης.

Αυτό το λένε πολλοί. Δεν νομίζω πάντως ότι ο κ. Γιουνκέρ έκανε κάποια νέου τύπου ανάλυση.

* Οι θέσεις που εκφράζει η σοσιαλδημοκρατία μάλλον είναι οι ζητούμενες, όμως τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν έχουν την ίδια απήχηση. Πού το αποδίδετε;

Όταν κάποιες ιδέες-προτάσεις έχουν ωριμάσει ιστορικά, είναι σωστές και αναγκαίες, πολλές φορές αυτονομούνται από τους πολιτικούς φορείς που τις γέννησε. Και όταν πολιτικοί φορείς της σοσιαλδημοκρατίας αυτονομούνται από τις βασικές αρχές, όπως δημόσια παρέμβαση, δημόσιος τομέας, επενδύσεις από το κράτος, και πάνε προς αλλού, τα υιοθετούν όλοι. Από τον Ομπάμα μέχρι τους πάντες.

Είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να γίνει προσπάθεια να επιστρέψουν οι σοσιαλδημοκράτες και όσοι είναι γύρω τους στις βασικές αρχές που είχαν εδώ και δεκαετίας, που είναι μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός, δημόσια παρέμβαση, κοινωνικό κράτος και να προστεθεί η οικολογία.

* Δεν έπαιξε ρόλο ότι από το τέλος της δεκαετίας του '90 και μετά, προσδέθηκαν με πολλές συντηρητικές επιλογές;

Τότε δεν υπήρχε ανοιχτή κρίση. Ήθελαν να δοθεί ένας αέρας στην πορεία της οικονομίας, που, καλώς ή κακώς, κακώς λέω εγώ, θεωρούσαν ότι μπορεί να γίνει με την προσέγγιση με τους νεοφιλελεύθερους.

* Παίζει ρόλο ότι δεν υπάρχει και κάποια εμβληματική φιγούρα ή προσωπικότητες στον χώρο της που να τραβήξουν το κάρο;

Προφανώς. Πέραν από τις ιδέες που θα την σπρώξουν, όντως οι ηγεσίες είναι ανεπαρκέστατες.

* Έχετε την αίσθηση ότι αυτόν τον ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο έχει φτάσει να τον παίζει ο Ομπάμα;

Μερικοί το ελπίζουν πολύ βιαστικά. Ο Ομπάμα, αν περάσει μια-δυο ιδέες, όπως η επιστροφή στην ανάγκη της δημόσιας παρέμβασης, καλό θα είναι, γενικώς...

* Τρεις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές, πώς κρίνετε το επίπεδο της αντιπαράθεσης;

Δεν υπάρχει καμία αντιπαράθεση ουσίας σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική.

* Το αποδίδετε στη στάση των δυο μεγάλων κομμάτων, που επικεντρώνονται στα σκάνδαλα;

Όχι μόνο επικεντρώνονται, αλλά μας λένε ανοιχτά και καθαρά ότι τους βολεύει αυτή η συζήτηση.

* Γιατί έκλεισε ο πρωθυπουργός τη Βουλή;

Ο κ. Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή για να κλείσει ένα κεφάλαιο, αυτό της παραγραφής. Μας είπε ότι το έκανε για να μπούμε στην πραγματική συζήτηση. Πείτε μου ένα θέμα που έθεσε είτε ο ίδιος είτε στελέχη του.

* Σε πρόσφατη συνέντευξή σας, σχολιάσατε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μια διαδικασία άκριτης υιοθέτησης αιτημάτων, χωρίς, ταυτόχρονα να παίρνει θέση στα μεγάλα ζητήματα...

Παίρνει όλο και λιγότερο θέση -όχι ότι είχε και πολλές- όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Σε ένα βαθμό αυτή η πίεση συμβαίνει πάντοτε, όμως στο ΠΑΣΟΚ παρά έχει γίνει το κακό. Δυστυχώς, γιατί αυτό δεν βοηθάει να έρθουμε σε πραγματική συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, από την πορεία προς την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. έως το κοινωνικό κράτος.

* Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, πώς βλέπετε τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μιλήσει περισσότερο, όχι μόνο καταγγέλλοντας. Να προτείνει και να κάνει πολιτικές αναλύσεις με άμεσο αποτέλεσμα και κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα, όταν βάλαμε τους ελεύθερους χώρους ως θέμα. Δεν μείναμε στη θεωρητική ανάλυση. Κάναμε παρουσίαση ολοκληρωμένων θέσεων, κάναμε κινητοποιήσεις και πολλά άλλα. Πρέπει και σε άλλα μεγάλα θέματα, όπως το κοινωνικό κράτος, η οικολογία, να κάνουμε το ίδιο.

* Ποιο θα είναι το θετικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Θετικό είναι ότι μπορεί να ξεπερνάει τις παρελθούσες επιδόσεις και να πλησιάζει τους γενικούς στόχους.

* Με τους Οικολόγους Πράσινους ψηλά στις δημοσκοπήσεις, τι ρόλο θα παίξει στην ψήφο η οικολογική παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς;

Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων είναι επιπόλαια, ανεβοκατεβαίνουν. Οι Οικολόγοι παίρνουν και από εμάς, παίρνουν, όμως, και από τη Ν.Δ. αλλά και την αδιευκρίνιστη ψήφο. Δεν γίνεται σε δυο μέρες να διαμορφώσεις μια πολιτική που έπρεπε να το κάνεις από πρόπερσι, τότε που η πλειοψηφία μας αρνήθηκε οργανωτική και πολιτική προσέγγιση με τους Οικολόγους Πράσινους.

Η ριζοσπαστική οικολογία στηρίζεται στη δύναμη των πολιτών

"Η οικολογία και η περιβαλλοντική πολιτική δεν μπορεί να είναι ένα σύνθημα πρέπει να είναι στοχευμένη στρατηγική σύγκρουσης με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα"

Α. Τσίπρας

Με τον ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον και την οικολογία

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ενεργά μέλη κινήσεων πολιτών και περιβαλλοντικών οργανώσεων, ειδικοί επιστήμονες και ερευνητές, συναντηθήκαμε τα τελευταία χρόνια σε δεκάδες οικολογικά μέτωπα.

Θεωρούμε ότι τα περιβαλλοντικά κινήματα στη χώρα μας έχουν συμβάλλει στην ουσιαστική δημόσια ανάδειξη των προβλημάτων, έχουν κερδίσει μικρές και μεγάλες νίκες ενώ αποτελούν τη βασική δύναμη ανατροπής των κυρίαρχων αναπτυξιακών πολιτικών.

Εργαζόμαστε για την ενδυνάμωση της κοινωνικής και πολιτικής οικολογίας και το περαιτέρω «πρασίνισμα» της σκέψης και των πρακτικών του ΣΥΡΙΖΑ.

Υποστηρίζουμε τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς γιατί προτείνει τον ριζικό οικολογικό μετασχηματισμό οικονομίας και κοινωνίας, ενώ μετέχει στα κινήματα για την πόλη, το περιβάλλον και την οικολογία, οικοδομώντας μέσα από τη δράση τις δημοκρατικές προϋποθέσεις των αναγκαίων αλλαγών.

Για τη συλλογή υπογραφών: perivallonsyriza@gmail.com

υπογραφές: ονοματεπώνυμο κίνηση / ειδικότητα περιοχή

Επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο εργοτάξιο του Ελαιώνα

Σε δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους, τόνισε:

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί βλέπω ότι τα έργα προχωρούν και πλέον δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σταματήσει το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ταυτόχρονα, είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και περήφανος και ως Αθηναίος πολίτης αλλά και ως φίλος του Παναθηναϊκού που θα έχουμε ένα γήπεδο-στολίδι, φιλικό προς το περιβάλλον - διότι γύρω-γύρω θα έχει πράσινο - και καθαρό από επιχειρηματικές επιδιώξεις. Το γήπεδο προχωράει και θα προχωρήσει. Δεν θα προχωρήσουν κάποιες άλλες επιχειρηματικές επιδιώξεις, αλλά το ζητούμενο των φίλων του Παναθηναϊκού είναι να προχωρήσει το γήπεδο. Και θέλω να δηλώσω για άλλη μια φορά ότι έστω και την ύστατη στιγμή πρέπει να γίνει αποδεκτό από τον Δήμο της Αθήνας το αίτημα της Ανοιχτής Πόλης, προκειμένου να υπάρξουν οι απαραίτητες εκείνες διαδικασίες, να εργαστεί, δηλαδή, ο Δήμος, προκειμένου όποια προβλήματα, νομικά ή οικονομικά προκύψουν, να καλυφθούν από την πλευρά του Δήμου, όπως έχει υποχρέωση να κάνει.

Είμαι αισιόδοξος ότι σε 19-20 μήνες θα έχουμε γήπεδο αλλά και έναν σημαντικό χώρο αναψυχής, μαζικού αθλητισμού ενδεχομένως, σε 56 στρέμματα, έναν χώρο ανάσας για τους πολίτες της Αθήνας, που ζουν σ’ αυτήν την βαριά τσιμεντούπολη, που πρέπει, επιτέλους, όσους από τους χώρους έχουν απομείνει, να τους αξιοποιήσει προς όφελος της κοινωνίας, προς όφελος των πολιτών.

Για τους Οικολόγους Πράσινους,

Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα "Αριστερά!" (τ.266, 08/05/2009 ) ένα κείμενο πολιτικής κριτικής του Γιάννη Αλμπάνη στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για ένα κόμμα, όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι, που σου είναι πολύ λίγο γνωστό. Σπεύδω να προλάβω την αντίρρηση που θα μπορούσε να εγερθεί. Όχι, δεν είμαι από αυτούς που αντλούν την πληροφόρησή τους αποκλειστικά από τα μεγάλα εμπορικά ΜΜΕ. Αντιθέτως, θα έλεγα ότι μάλλον ενημερώνομαι πολύ περισσότερο από ανεξάρτητες-εναλλακτικές πηγές, παρακολουθώ την κίνηση ακόμα και πολύ μικρών πολιτικών ομάδων, και γενικά πολύ σπάνια μου ξεφεύγει κάποια κινηματική δραστηριότητα. Επίσης, σπεύδω να αντιπαρέλθω τη δεύτερη πιθανή αιτίαση στον ισχυρισμό μου περί του αγνώστου των Οικολόγων. Και εγώ ξέρω τους δύο βασικούς τηλεοπτικούς εκπροσώπους τους (Τρεμόπουλο και Χρυσόγελο) και μερικά ακόμα στελέχη (φευ! μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) που έχω συναντήσει κατά καιρούς σε διάφορες δραστηριότητες. Ένα κόμμα, όμως, δεν μπορεί να είναι μια χούφτα στελέχη. Πώς μπορεί, λοιπόν, κανείς να τοποθετηθεί για ένα πολιτικό σχήμα που κινείται στη σφαίρα του αγνώστου ή, το λιγότερο, του ελάχιστα γνωστού; Μια πρώτη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η κριτική αποτίμηση της ιστορικής πορείας των Ευρωπαίων Οικολόγων, μιας και οι Οικολόγοι προβάλλουν ιδιαίτερα τη συμμετοχή τους στο κόμμα των Ευρωπαίων Πράσινων. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, δηλαδή, για ένα σπουδαίο κίνημα της δεκαετίας του ’70, που έδωσε αξιοσημείωτους αγώνες ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την απειλή του πυρηνικού πολέμου, για να αφομοιωθεί γρήγορα από την Κίρκη του πολιτικού συστήματος (πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η παραδοσιακή Αριστερά…), και να καταλήξει στην ενεργή υποστήριξη, από υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις, των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, του βάρβαρου αυτού πολέμου που κατέστρεψε χιλιάδες ζωές και έπληξε ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Όμως, μια προσέγγιση με βάση το ευρωπαϊκό παρελθόν θα μπορούσε να είναι άδικη, μιας και το παρελθόν δεν προδιαγράφει κατ’ ανάγκη το παρόν, και, επιπλέον, ένα κόμμα μπορεί να μην ταυτίζεται με τους Ευρωπαίους εταίρους του. Μια δεύτερη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η κριτική ανάγνωση του πολιτικού προγράμματος των Οικολόγων Πράσινων, στο οποίο κεντρική θέση έχει η πρόταση για ένα ευρωπαϊκό πράσινο New Deal. Η συγκεκριμένη πρόταση χαρακτηρίζεται από την αντίφαση ότι ενώ περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια τις "πράσινες επενδύσεις" που είναι αναγκαίο να γίνουν, αφήνει μάλλον θολό το πού θα βρεθούν τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται για να δημιουργηθούν 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην ΕΕ (οι προτάσεις του τύπου "να περιοριστεί η φοροδιαφυγή" μάλλον δεν είναι πολύ συγκεκριμένες). Πέραν όμως της ασάφειας, το βασικό ζήτημα είναι ότι το προτεινόμενο New Deal, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου New Deal (με την έννοια που πήρε αυτό την εποχή του Ρούζβελτ). Ο "πράσινος" στόχος είναι η δημιουργία 5 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, ενώ σήμερα στην ΕΕ υπάρχουν 20 εκατομμύρια άνεργοι, αριθμός που αυξάνεται ραγδαία. Όταν ακόμα και στα σχέδια επί χάρτου που κάνεις, δεν έχεις σα στόχο την πλήρη απασχόληση, πώς ακριβώς διαφοροποιείσαι από το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μπλοκ; Εντούτοις, ακόμα και η προσέγγιση με βάση την κριτική στο πρόγραμμα, θα μπορούσε να είναι απατηλή. Πολλές φορές, σχήματα με συντηρητικά προγράμματα έχουν παίξει πολύ πιο προωθητικό ρόλο από ό,τι ορισμένοι που πλειοδοτούν στα μεγάλα λόγια. Έχω την αίσθηση ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι με βάση την πράξη. Οι πολιτικοί οργανισμοί κρίνονται πολύ περισσότερο με βάση αυτά που πράττουν τώρα, και όχι τόσο με βάση όσα διακηρύτταν ή έχουν πράξει στο παρελθόν. Εν προκειμένω, για τους Οικολόγους Πράσινους, η πράξη έγκειται στην απουσία τους (με ελάχιστες εξαιρέσεις) από τα κινήματα για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, ιδιαίτερα από αυτά που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τις καθεστωτικές δυνάμεις, καθώς και στην υιοθέτηση άκρως συντηρητικών εκλογικών επιλογών, όπως η υποστήριξη του νεοφιλελεύθερου Μπουτάρη (τώρα συμμετέχει στο κόμμα Μάνου) στις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι από αυτόν τον ορυμαγδό μεταδεκεμβριανών οικολογικών πρωτοβουλιών απουσιάζει παντελώς το κόμμα που έχει σα σημαία του το περιβάλλον, αυτό το ίδιο κόμμα που λέει ότι δεν έχει πρόβλημα να κυβερνήσει είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη ΝΔ (τις δύο εκδοχές, δηλαδή, του κόμματος των εργολάβων και του λιγνίτη) χάριν… της προστασίας της φύσης. Και είναι σκανδαλώδες το ότι την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται σκληρότατες επιθέσεις για τον Ελαιώνα από τον Κακλαμάνη και το σύνολο του πολιτικού συστήματος, αντιπροσωπεία των Πράσινων επισκέπτεται το δήμαρχο του τσιμέντου για να του χαρίσει (μπροστά στις κάμερες, εννοείται) ένα… ποδήλατο. Στην πραγματικότητα, οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα κόμμα που κινείται στη σφαίρα του αγνώστου μόνο από κινηματικής σκοπιάς. Στο σύμπαν της αστικής πολιτικής, της ιδιωτικής τηλεόρασης και των δημοσκοπήσεων έχουν το δικό τους αναγνωρίσιμο ρόλο. Γιάννης Αλμπάνης

Πολιτική Συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ με θέμα:

Οικονομική κρίση και σύμφωνο σταθερότητος-
Μια άλλη πολιτική είναι εφικτή

Τρίτη 19 Μαίου ώρα 20:00
στον πεζόδρομο του ηλ.σταθμού
στα Κάτω Πετράλωνα

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

Έγινε και το δεύτερο βήμα στον Ελαιώνα: Ανακοίνωση της Επιτροπής πολιτών

Με μεγάλη χαρά η Επιτροπή Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα αναγγέλλει ότι σύμφωνα με όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία λήφθηκε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας σχετικά με την προσφυγή των 130 πολιτών κατά του Εμπορικού Κέντρου στον Ελαιώνα. Και η απόφαση αυτή είναι θετική υπέρ της προσφυγής των 130 πολιτών.

Μετά την Αναστολή εργασιών που είχε κερδηθεί στις 4 Δεκεμβρίου 2008 και ήταν το πρώτο καθοριστικό βήμα σήμερα γίνεται το δεύτερο: ακυρώνεται το Εμπορικό Κέντρο, το Δημαρχιακό Μέγαρο και το δεύτερο Εμπορικό Κέντρο του κ. Κακλαμάνη.

Η τσιμεντοποίηση που σχεδίασε ο κ. Σουφλιάς, με την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Παπουτσή, με τη στήριξη των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, η τσιμεντοποίηση που τόσο ένθερμα υποστήριξε ο κ. Κακλαμάνης, δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα.

Η Επιτροπή μας συνεχίζει, αποφασιστικά, μαχητικά και με όραμα, τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη: την υλοποίηση του Πάρκου στον Ελαιώνα, την υλοποίηση του κοινόχρηστου πρασίνου.

Οφείλουμε και θα κάνουμε κάθε προσπάθεια για να αφήσουμε στις επόμενες γενιές ένα Ελαιώνα με 700 στρέμματα κοινόχρηστου πρασίνου στην Αθήνα και 2.000 στρέμματα πρασίνου συνολικά.

Η Επιτροπή μας εκφράζει τις θερμότερες αγωνιστικές ευχαριστίες σε όλα τα κινήματα, τις συλλογικότητες, τις οργανωμένες δυνάμεις και τους ενεργούς πολίτες, που τη στήριξαν με την αλληλεγγύη τους.

Σε όλους όσους αυτό το διάστημα επιτέθηκαν στο ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας, συκοφάντησαν και απείλησαν τους 130 πολίτες, διαστρέβλωσαν και έθεσαν πέπλο σιωπής στις απόψεις και τη δράση της Επιτροπής μας, ένα έχουμε να πούμε: σήμερα πρέπει να ντρέπονται για όλα όσα έγραψαν, είπαν, έκαναν.

4η χρονιά EurovisiOFF

Την Παρασκευή 15 Μαΐου από τις 7.30 το απόγευμα στο παρκάκι δίπλα στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο η Ανοιχτή Πόλη διοργανώνει για τέταρτη συνεχόμενη φορά την EurovisiOFF.

Μια μουσική γιορτή, που τα τέσσερα τελευταία χρόνια διοργανώνεται μια μέρα πριν τον τελικό της Eurovision, και τείνει να εξελιχθεί σε θεσμό. Μια μουσική γιορτή με κεντρική ιδέα «για τη μουσική των πολιτισμών και όχι της κατανάλωσης».

Η φετινή EurovisiOFF δίνει τη σκηνή της στα εναλλακτικά ρεύματα μουσικής που δημιουργούνται στην Αθήνα από νέες και λιγότερο νέες μπάντες και καλλιτέχνες και κινούνται εκτός του κυρίαρχου πολιτιστικού πρότυπο, όπως αυτό προβάλλεται από τη βιομηχανία της μουσικής.

Γνωστά, λιγότερο γνωστά ή και τελείως άγνωστα στο ευρύ κοινό συγκροτήματα θα ανακατέψουν τη jazz με το hip hop, ελληνικές μουσικές με σύγχρονους ήχους, τη samba με τo funk, σε μια ανοιχτή μουσική γιορτή που φιλοδοξεί να έχει πολύ χορό και μουσική.

Στη EurovisiOFF4 συμμετέχουν οι:

(με σειρά εμφάνισης)

- Vicky B. & the acoustic troubles

- Γ. Κοντραφούρης Baby Trio

- Imam Baildi soundsystem

- Banda Macamba

Eκτός από μουσική, η EurovisiOFF 4 θα φιλοξενήσει εκθέσεις εικαστικών από νέους καλλιτέχνες.

"ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩ" ΔΙΚΑΙΩ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Με αυτό μόνο τον τίτλο μπορεί να χαρακτηριστεί η επίθεση που έγινε στο θέατρο «Από Μηχανής» και είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση της θεατρικής παράστασης «Κίτρινο Σκυλί» του Μ. Φάις με θέμα την Κωνσταντίνα Κούνεβα, από αυτόκλητους, δήθεν υπερασπιστές της.

Τέτοιου είδους ενέργειες το μόνο που μπορούν να συγκεντρώσουν είναι απέχθεια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Πρόκειται για μία βία αντικοινωνική, μία βία τυφλή που ασκείται από ανόητους ανθρώπους, μία βία που αν επικρατήσει θα γίνει μαμή μιας χειρότερης κοινωνίας από αυτή που ζούμε. Και σίγουρα δεν έχουμε ανάγκη μια χειρότερη κοινωνία ...

Η στάση της Κούνεβα όπως πάντα ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ και βαθιά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ. Ιδού το ιδιόχειρο σημείωμα της:

Ο Σύριζα εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο τύπου:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή την επίθεση που έγινε στο θέατρο «Από μηχανής θεός», στην παράσταση «Το κίτρινο πουλί», το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζει:

Θέλουμε να εκφράσουμε σε όλους τους τόνους την πλήρη αντίθεσή μας στην τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε, από τριάντα περίπου δήθεν «υπερεπαναστάτες», η παράσταση «Το κίτρινο πουλί» του συγγραφέα Μισέλ Φάις, το βράδυ της Κυριακής.

Η παράσταση, της οποίας τα έσοδα θα δίνονταν στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, η οποία ήταν σύμφωνη με την διεξαγωγή της, τελικώς ματαιώθηκε. Οι αυτόκλητοι «αλληλέγγυοι επαναστάτες» μετατράπηκαν σε σκληρούς αδίστακτους λογοκριτές.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 11/5/2009

Αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας"

Οι «επαναστάτες» έγιναν λογοκριτές

Η ίδια η Κωνσταντίνα Κούνεβα, στο όνομα δήθεν της οποίας έγινε η εισβολή σε θέατρο και η ακύρωση παράστασης, δηλώνει: «Η τέχνη πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα». Ο Μισέλ Φάις, συγγραφέας του μονόλογου «Κίτρινο Σκυλί», καταγγέλλει τη «βάρβαρη κατάργησητης ελευθερίας της έκφρασης»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ

Η επίθεση με μπογιές και ο βανδαλισμός του θεάτρου «Από Μηχανής» (Ακαδήμου 13, Κεραμεικός), στο οποίο επρόκειτο να παρουσιαστεί το βράδυ της Κυριακής ο θεατρικός μονόλογος «Κίτρινο Σκυλί» για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, ακολουθεί μια σειρά από επιθέσεις που προηγήθηκαν... με στόχο «κουλτουριάρηδες» και «αλλοτριωμένους αστούς».

Οι εισβολείς στο θέατρο του Κεραμεικού δεν αρκέστηκαν στα συνθήματα έξω από αυτό. Βανδάλισαν και το εσωτερικό του Μια ομάδα 20-25 ατόμων εισέβαλε στο θέατρο, έφτυσε στο πρόσωπο τον συγγραφέα Μισέλ Φάις, αποκαλώντας τον «κωλοαστό, που θέλει να βγάλει λεφτά από την Κούνεβα», και στη συνέχεια βανδάλισε το θέατρο. Ακύρωσε έτσι με την, απροκάλυπτα αντιδημοκρατική της πράξη, κάθε υπόνοια διαλόγου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι στιγμής οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί αρκούνταν στο να διακόπτουν παραστάσεις, σε λεκτικές επιθέσεις ή στο να γράφουν συνθήματα έξω από τα θέατρα. Αυτή τη φορά προχώρησαν σε βρισιές, φτυσίματα και βανδαλισμούς. Ελπίζουμε να μη συνεχίσουν με σωματικές επιθέσεις και... εκκαθαρίσεις των εκπροσώπων της «εκφυλισμένης» τέχνης.

Ο μονόλογος «Κίτρινο Σκυλί», αναφορά στη δολοφονική επίθεση με καυστικό υγρό εναντίον της Βουλγάρας συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, γράφτηκε πυρετωδώς από τον Μισέλ Φάις για να μεταφερθεί επίσης πυρετωδώς στη σκηνή με υποτυπώδη οικονομικά μέσα. Οι εισβολείς απαγόρευσαν με τσαμπουκά την παράσταση μισή ώρα πριν από την πρεμιέρα, τα έσοδα της οποίας επρόκειτο να κατατεθούν στον λογαριασμό της συνδικαλίστριας.

Η Αλεξία Καλτσίκη ερμηνεύει στο «Κίτρινο Σκυλί» τη μετανάστρια Ρούσα Ρούσεβα, μια ονειρική αντανάκλαση της Κούνεβα Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, που είχε δεχθεί με θέρμη τη δημιουργία της παράστασης, αντέδρασε άμεσα. Σε ιδιόχειρο σημείωμά της δηλώνει: «Η κοινωνία χρειάζεται σήμερα σκέψη και διάλογο. Η τέχνη πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα. Γι' αυτό να συνεχιστούν οι παραστάσεις του έργου του Φάις».

Σε κείμενο, που υπογράφουν οι δημιουργοί της παράστασης, Δημήτρης Ισαρης, Αλεξία Καλτσίκη, Ηλίας Κοσίντας, Εύα Μανιδάκη, Λίλυ Μελεμέ, Λευτέρης Παυλόπουλος και Μισέλ Φάις, τονίζεται: «...Επιχείρησαν να καταστρέψουν την εργασία και τον κόπο κάποιων ανθρώπων, προσπαθώντας να αμαυρώσουν το ήθος αυτής της χειρονομίας. Δεν θα σταθούμε στα βάρβαρα καταργημένα αυτονόητα: το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, το δικαίωμα στην αλληλεγγύη (με ποιο δικαίωμα στερείς τη δυνατότητα σε κάποιον, που συμβαίνει να μην συμφωνεί με τα πιστεύω σου, να υπερασπιστεί ένα κοινό πρόβλημα;), το δικαίωμα στη διαφωνία κ.τ.λ. Και να αποσαφηνίσουμε κάτι κρίσιμο: εμείς δεν νιώθουμε ότι βοηθάμε την Κούνεβα, η Κούνεβα μας βοηθάει. Καμία συναυλία, καμιά παράσταση, κανένα βιβλίο δεν στέκεται πάνω από το ψυχικό σθένος της, την πολιτική της συγκρότηση, το ηθικό της έρμα. Για αυτό η τέχνη πρέπει να ξαναγίνει τέχνη (να μας ταράζει βαθιά -ελπίζουμε τα βιβλία που πήραν από το θέατρο, όσοι διέκοψαν τη χθεσινή παράσταση, να τα διαβάσουν: είναι κι αυτό ένα βήμα...). Η αστυνομία, αστυνομία (να συλλάβει τους ενόχους αυτού του ωμού εγκλήματος κατά της Κούνεβα). Η πολιτική, πολιτική (να βγει έξω από το μικρόκοσμο μιας αδιέξοδης φλυαρίας) και η κοινωνία, κοινωνία (ας συνομολογήσουμε, επιτέλους, τις επιθυμίες μας και τα όριά μας, ας υπερασπιστούμε επιτέλους τα δικαιώματά μας)».

Στη μακροσκελή επιστολή που άφησαν οι εισβολείς επιτίθενται προσωπικά στον συγγραφέα («στρατευμένο γραφιά της εξουσίας» κ.τ.λ.) λέγοντας ακόμα ότι με το θεατρικό του μονόλογο αποκόβει την Κούνεβα «από την καθημερινότητά της, από τον αγώνα της, από την κοινωνική της τάξη και τα βιώματά της. Της επιβάλλουν το πρόσωπο του εξιλαστηρίου θύματος και όχι της μετανάστριας-αγωνίστριας».

Τέλος, την πλήρη αντίθεσή του με την «τραμπούκικη επίθεση» στο θέατρο του Κεραμεικού εκφράζει με επιστολή του και ο ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει: «Οι αυτόκλητοι "αλληλέγγυοι επαναστάτες" μετατράπηκαν σε σκληρούς λογοκριτές». *

ΟΜΙΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 11/5 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΚΟΡΑΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ξεκινάμε την προεκλογική μας εκστρατεία από εδώ από το Λιμάνι του Πειραιά. Από το λιμάνι που πρόσφατα έπεσε θύμα της πιο επιθετικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση απέναντι στον δημόσιο πλούτο και τις υποδομές της χώρας.

Το ξεπούλημα του Λιμανιού του Πειραιά σε κινέζικα κρατικά συμφέροντα αποτελεί ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό έγκλημα, εθνικών διαστάσεων.

Ξεκινάμε λοιπόν από δω τον αγώνα μας από αυτό εδώ το βήμα γιατί θέλουμε να χαιρετήσουμε και να τιμήσουμε τον ηρωικό ενωτικό αγώνα των λιμενεργατών του Πειραιά και όλων των εργαζομένων στον ΟΛΠ, για ένα σύγχρονο δημόσιο ανασυγκροτημένο λιμάνι που θα λειτουργεί με όρους δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος.

Ξεκινάμε από δω όμως κυρίως γιατί θέλουμε να σηματοδοτήσουμε ότι αυτός ο αγώνας των εργαζομένων, όπως και όλοι οι ανιδιοτελείς και δίκαιοι αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, είναι αγώνες που δεν πήγαν χαμένοι.

Μπορεί να πέρασε από τη βουλή το ξεπούλημα αλλά την πώληση αυτή δεν την έχει κυρώσει ο ελληνικός λαός. Και πολύ περισσότερο δεν την έχουν κυρώσει οι πολίτες του Πειραιά. οι οποίοι δεν θέλουν η πόλη τους να γίνει μια άλλη Νάπολη, όπως αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο «Γόμορρα».

Το ξεπούλημα αμφισβητείται πλέον στα ελληνικά δικαστήρια και αμφισβητείται επίσης και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για τους χαριστικούς και νεοαποικιακούς όρους που περιέχει η σύμβαση πώλησης.

Ο Αγώνας δεν τέλειωσε. Ο αγώνας συνεχίζεται. Κι αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε μαζί όπως και αυτή τη σπουδαία μάχη που έχουμε μπροστά μας.

Τη μάχη των ευρωεκλογών, που μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μεγάλων ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό, μεγάλων ανατροπών και αλλαγών προς όφελος των αναγκών και των συμφερόντων των πολλών και σε βάρος των συμφερόντων των λίγων και προνομιούχων.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Αυτές οι Ευρωεκλογές βρίσκουν την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο μπροστά σε μια μεγάλη οικονομική κρίση.

Την κρίση αυτή δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι των μικρών επιχειρήσεων.

Δεν την δημιούργησαν οι άνθρωποι που ζουν από τον μισθό τους και από την σύνταξη τους, αυτοί που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα με μια δουλειά του ποδαριού, ή με μια σύνταξη ντροπής.

Δεν την δημιούργησαν όσες και όσοι ζητάνε να ζουν με αξιοπρέπεια.

Την κρίση τη δημιούργησε η στρατηγική της αποθέωσης των χρηματαγορών και του κέρδους, η στρατηγική του χρηματιστηριακού τζόγου.

Την κρίση, τη δημιούργησαν οι τράπεζες και οι χρηματαγορές.

Και αυτοί πρέπει να την πληρώσουν και όχι η κοινωνία. Αυτό είναι το μήνυμα της Αριστεράς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Θα περίμενε κανείς η κρίση να γίνει μια ευκαιρία για τις κυρίαρχες πολιτικές ομάδες της Ευρώπης, την ευρωπαϊκή δεξιά και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και για τα κόμματά τους που κυβερνάν τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, να ξανασκεφτούν τον προσανατολισμό τους. Να παραδεχτούν ότι η ανεξέλεγκτη αγορά δεν είναι σε θέση ούτε ενδιαφέρεται να λύνει κοινωνικά προβλήματα. Ότι δεν είναι δυνατόν οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες να καλύπτονται από τις τράπεζες.

Αντ'; αυτού τι ακούμε; Ότι τώρα είναι η ώρα για βάθεμα των πολιτικών τους επιλογών. Είναι η ώρα για προσαρμογή και για σκληρά μέτρα.

Είναι η ώρα να κόψουμε τις θέσεις εργασίας στη μέση.

Είναι η ώρα να ξηλώσουμε ότι έχει απομείνει από το ασφαλιστικό σύστημα.

Είναι η ώρα να ξεμπερδέψουμε τελείως με την δημόσια υγεία και την δημόσια παιδεία.

Να ξεπουλήσουμε τον δημόσιο πλούτο και τις υποδομές.

Τώρα είναι η ώρα, πιστεύουν, για να μας περάσουν όλα αυτά που δεν τολμούσαν να περάσουν την εποχή της ανάπτυξης.

Εμείς λοιπόν τους απαντάμε. Είστε βαθιά γελασμένοι. Οι ώρες οι δικές σας είναι πια μετρημένες και όχι οι ώρες των πολλών.

Οι ώρες και οι μέρες εκείνες που σχεδιάζατε ανενόχλητοι τη διάλυση της κοινωνίας για να υπερασπίσετε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, πέρασε ανεπιστρεπτί.

Τώρα ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες.

Τώρα ήρθε η ώρα για τη μεγάλη αλλαγή. Τώρα ήρθε η ώρα για στροφή αριστερά. Τώρα ήρθε η ώρα να υπερασπιστούμε τις ανάγκες των πολλών. Και όχι τις ανάγκες των τραπεζών.

Σ'; αυτές τις ευρωεκλογές η αριστερά, σε όλη την Ευρώπη λέει ξεκάθαρα. Χρειάζονται νέα θεμέλια για την Ευρώπη. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε άλλο με την Ευρώπη του κου Μπαρόζο και του κου Αλμούνια.

Η Ευρώπη που χτίστηκε πάνω στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα παρά μοναχά το βάθεμα της κρίσης.

Η Ευρώπη δεν αντέχει 30 εκατομμύρια ανέργους και 80 εκατομμύρια φτωχούς.

Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο πια τους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους που την οδηγούν στη καταστροφή.

Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο πια κυβερνήσεις συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές που ως αντίδοτο στη κρίση τα δίνουν όλα στους προνομιούχους του χρήματος και των κεφαλαιαγορών.

Σε αυτούς που χωρίς να ντρέπονται, όπως προχθές ο κατά τα άλλα σοσιαλιστής κος Αλμούνια, μας ζητάνε να μειώσουμε κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις.

Που; Στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα των 400.000 ανέργων και των 600.000 ανασφάλιστων εργαζόμενων. Στην Ελλάδα όπου οι μισοί μισθοί είναι κάτω από 1000 ευρώ.

Σήμερα, λοιπόν, αν υπάρχει κάποιος μονόδρομος που πρέπει να ακολουθήσουμε δεν μπορεί να είναι αυτός που μας περιγράψανε τη δεκαετία του ΄90, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο μονόδρομος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών. Γιατί αυτός ο μονόδρομος μας οδηγεί στον γκρεμό.

Σήμερα αν υπάρχει μονόδρομος αυτός είναι η κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας και η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη.

Πρέπει να τελειώνουμε με το σύμφωνο σταθερότητας.

Να τελειώνουμε. Όχι να κάνουμε προσωρινά πως δεν το βλέπουμε.

Πρέπει να τελειώνουμε με το σημερινό μοντέλο, που θέλει την Ευρώπη και τους λαούς της ομήρους στα χέρια του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Τα τρία ΟΧΙ των Γάλλων, των Ολλανδών και των Ιρλανδών στο Ευρωσύνταγμα και στη Συνθήκη της Λισσαβόνας δηλώνουν πως οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν τη δικτατορία και τον καταναγκασμό των τραπεζών.

Οι λαοί της Ευρώπης ζητούν έναν άλλο προσανατολισμό, που θα έχει ως επίκεντρο το δικαίωμα στην εργασία, την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων, την αλληλεγγύη, τα δημόσια αγαθά, την προστασία του περιβάλλοντος.

Που θα έχει στο επίκεντρο την δημοκρατία και την ειρήνη, σε μια Ευρώπη ειρηνική και ελεύθερη από το ΝΑΤΟ.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η απάντηση της Αριστεράς είναι σαφής. Δεν χρειάζεται απλά να περάσουμε σε μια εποχή αλλαγών αλλά χρειάζεται να περάσουμε σε αλλαγή εποχής.

Να ανατρέψουμε τα δεδομένα, να τα αλλάξουμε όλα σε Ελλάδα και Ευρώπη, να ανατρέψουμε τις ισορροπίες ανάμεσα στις ανάγκες των πολλών και στα συμφέροντα των λίγων.

Κι αυτό όσο κι αν μοιάζει δύσκολο και ανέφικτο είναι η μόνη ρεαλιστική και εφικτή προοπτική για την υπέρβαση της κρίσης για τη διάσωση της κοινωνίας απέναντι στη κρίση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουμε για να κάνουμε δυνατή τη φωνή μας, είναι η ενότητα.

Και θέλω να σας πω ότι σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει επιτευχθεί τόσο ευρεία συσπείρωση και ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς.

Αυτό που έχουμε πετύχει εδώ με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μας κάνει περήφανους. Αλλά και να μας εξοπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία για τις μάχες που δίνουμε και θα δώσουμε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για μια άλλη Ευρώπη. Παλεύουμε για να την αλλάξουμε. Μαζί με τους συντρόφους μας στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην Αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Βρεθήκαμε σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Κινητοποιήσεις που είχαν ως στόχο να καταγγείλουν και να αποτρέψουν τα σχέδια για μια Ευρώπη της επισφάλειας, για μια Ευρώπη του πολέμου, του ρατσισμού και της καταστολής.

Δουλέψαμε για την ενότητα και την κοινή δράση όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων που έχουν τις ίδιες αξίες με εμάς. Τις αξίες που φέρνουν τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη. Τις αξίες που υπερασπίζονται την κοινωνία απέναντι στον καταναγκασμό των ανεξέλεγκτων αγορών.

Και ταυτόχρονα δίνουμε αυτόν τον αγώνα στην Ελλάδα, σε κάθε μέτωπο, μικρό ή μεγάλο. Στο πλευρό των εργαζομένων που αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της επισφάλειας και των αγροτών που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.

Στο πλευρό των φοιτητών και των πανεπιστημιακών που υπερασπίζονται το κοινωνικό αγαθό της δωρεάν δημόσιας παιδείας.

Στο πλευρό των μεταναστών, που είναι θύματα της πιο σκληρής εκμετάλλευσης και της πιο άγριας κρατικής αυθαιρεσίας.

Στον αγώνα για τα δικαιώματα των κρατουμένων.

Είμαστε και θα είμαστε στην πρώτη γραμμή στον αγώνα για το περιβάλλον. Στα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους.

Στις κινητοποιήσεις που κέρδισαν σημαντικές νίκες ενάντια στον λιθάνθρακα.

Στην υπεράσπιση του φυσικού πλούτου από κάθε είδους χρυσόβουλα, γήπεδα γκολφ, μεγαλοεργολάβους και μεγαλοξενοδόχους.

Στις συγκρούσεις με τα μεγάλα συμφέροντα όπως στον Ελαιώνα.

Γιατί μέσα από τέτοιες συγκρούσεις, με τους εργολάβους τεράστιων αυθαιρέτων, με τα συμφέροντα του λιθάνθρακα, με τη νύχτα, με το εκκλησιαστικό real estate, αποκτά κανείς τον τίτλο του οικολόγου.

Δεν τον απονέμει στον εαυτό του. Ούτε μπορεί να τον περιφέρει μιλώντας γενικά και αόριστα για πράσινη ανάπτυξη, την ώρα που απουσιάζει μονίμως από κάθε μέτωπο διεκδίκησης.

Είμαστε περήφανοι που συγκρουστήκαμε δίχως να λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος με λογής οικονομικά συμφέροντα, όπως είμαστε περήφανοι που υπερασπιστήκαμε μέχρι τέλους τη μεγάλη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη.

Την υπερασπιστήκαμε από τη σπέκουλα και την συκοφαντία ενάντια σε όλο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα.

Δεν κάναμε ούτε βήμα πίσω από την υπεράσπιση του δικαιώματος της νέας γενιάς στην ζωή, στο μέλλον και στο όνειρο.

Έσπευσαν πολλοί καλοθελητές να μας κατηγορήσουν ότι υπερασπιζόμαστε τη βία.

Δεν μας λερώνουν. Η θέση μας υπέρ των μαζικών δυναμικών ειρηνικών κινητοποιήσεων είναι πεντακάθαρη και ο κόσμος το ξέρει.

Το ξέρει γιατί καταλαβαίνει ότι αυτό ακριβώς φοβήθηκαν από τον Δεκέμβρη. Δε φοβήθηκαν τις σπασμένες τζαμαρίες και το φετιχισμό της βίας. Όλα αυτά τον δικό τους σχεδιασμό σε τελική ανάλυση εξυπηρέτησαν.

Αυτό που φοβήθηκαν ήταν η μαζική και αυθόρμητη διαμαρτυρία, ήταν ο κόσμος, τα νέα παιδιά, οι εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους, παντού, σε όλη την Ελλάδα.

Αυτό που φοβήθηκαν, ήταν τους νέους να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και να το διεκδικούν. Κι αυτό όσο κι αν προσπαθούν να το χαντακώσουν, να το κρύψουν πίσω από τις εικόνες των εκατό ή διακόσιων ατόμων που βγήκαν να σπάσουν, δε θα τα καταφέρουν γιατί θα το βρουν ξανά μπροστά τους.

Γιατί ο Δεκέμβρης της αμφισβήτησης και της μαζικής αυθόρμητης έκρηξης δεν ήταν μια εικόνα από τη στιγμή και τη συγκυρία αλλά μια εικόνα που έρχεται από το μέλλον. Και με το μέλλον δε μπορούν να ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Λένε πολλοί ότι η κυβέρνηση αδρανεί απέναντι στην κρίση. Δεν είναι αλήθεια. Έχει κάνει πολλά πράγματα.

Εγγυήθηκε την ρευστότητα των τραπεζών με 28 δις και τις αφήνει να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα προκειμένου να καλύψουν τις ζημιές τους.

Απάλλαξε από την φορολογία τα πολυτελή αυτοκίνητα και την αγορά τρίτης κατοικίας.

Επιδοτεί τους εργοδότες που περιορίζουν στο μισό τις θέσεις εργασίας και φυσικά τις αμοιβές.

Ανοίγει τον δρόμο για νέες θέσεις ανασφάλιστης προσωρινής μισοαπασχόλησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Μετά τις ευρωεκλογές δε, υπόσχεται ότι θα πάρει και άλλα, ακόμα πιο σκληρά, ακόμα πιο άδικα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα.

Την ίδια στιγμή, σε μια πρωτοφανή κίνηση, έκλεισε την βουλή. Και έτσι παραγράφηκαν όλα τα υπό διερεύνηση πολιτικά σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι, η Siemens, η αγοραπωλησία της Γερμανός, τα δομημένα ομόλογα.

Με μία κίνηση τα κουκούλωσε όλα ο κ. Καραμανλής, αποδεικνύοντας ποιοί στην πολιτική ζωή του τόπου κάνουν τις δουλειές τους με κουκούλες.

Ας ξέρουν όμως ότι με αυτό δεν ξεμπέρδεψαν. Ακόμα και αν διέφυγαν τον κίνδυνο να πέσουν από μια ψηφοφορία για παραπομπή, όπως κόντεψαν με την υπόθεση Παυλίδη, ακόμα και αν διέφυγαν τον κίνδυνο να ρεζιλευτούν ξανά και ξανά αποχωρώντας από συνεδριάσεις και ψηφοφορίες που αφορούν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την χαμένη τιμή της διακυβέρνησής τους.

Μιας διακυβέρνησης, η οποία, θεωρεί ηθικό και νόμιμο οτιδήποτε αρπάζει την δημόσια περιουσία και βλάπτει τα δημόσια συμφέροντα, ενισχύοντας αντίστοιχα πότε τους αεριτζήδες, πότε τα golden boys, πότε τους οικοπεδοφάγους, πότε τους κάθε λογής ενδιάμεσους και μιζαδόρους, και πότε τα ίδια τα κόμματα εξουσίας.

Όσα και αν κουκουλώσουν, στη συνείδηση του κόσμου που περνάει τόσο δύσκολα, δεν είναι νομιμοποιημένοι. Και δεν θα καταφέρουν να βγουν από την βαθειά κρίση στην οποία βυθίζονται όλο και περισσότερο.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει ότι πρόβλημα είναι μόνο τα γαλάζια σκάνδαλα και ότι με μια παραίτηση και δυο διαγραφές ο κόσμος θα ξεχάσει την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη, είναι βαθιά γελασμένοι.

Ο κόσμος και θυμάται και καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει κυρίως ότι το πρόβλημα των σκανδάλων δεν είναι ένα ή δύο διεφθαρμένοι υπουργοί που πρέπει να τους αδειάσουμε και να τελειώνουμε, αλλά είναι όλο το σύστημα εξουσίας του δικομματισμού.

Γιατί οι μίζες της Siemens, δεν πήγαιναν μόνο στα ταμεία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος αλλά και σε αυτά του κόμματος της αντιπολίτευσης. Έτσι λειτούργησε και λειτουργεί ο δικομματισμός παράγοντας σχέσεις διαπλοκής και διαφθοράς. Και αν κάτι λοιπόν πρέπει να ξηλώσουμε δεν είναι το Παυλίδη ή τον Βερελή αλλά το δικομματικό σύστημα εξουσίας.

Φίλες και φίλοι,

Προχθές ο πρόεδρος του, ΠΑΣΟΚ μας εξέπληξε, χρησιμοποιώντας το ερώτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Και επειδή σε αυτή τη χώρα κοντεύουμε να πάθουμε όλοι παράκρουση, εγώ θα ήθελα καλοπροαίρετα να ρωτήσω:

· Η καθιέρωση των stage είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή προς τη βαρβαρότητα;

· Η θεσμοθέτηση των εργολαβιών στο δημόσιο, η εργοδοτική αυθαιρεσία και η υπερεκμετάλλευση που γεννάει περιπτώσεις όπως αυτή της Κωνσταντίνας Κούνεβα είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή τη βαρβαρότητα;

· Η πρόταση για ανασφάλιστη εργασία των νέων είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή την βαρβαρότητα;

· Η διοχέτευση των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο, είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή τη βαρβαρότητα;

Αν το ΠΑΣΟΚ έχει μετακινηθεί από τις παραπάνω θέσεις, από τα πεπραγμένα του στη περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη, ας το πει ανοιχτά.

Και εμείς θα το καλωσορίσουμε ανοιχτά, δε θα δειλιάσουμε.

Και θέλω σε αυτό το σημείο να πω ότι όσο απέναντι βρισκόμαστε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στις επιλογές της άλλο τόσο είμαστε δίπλα στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ που αγωνιά για τις εξελίξεις στη χώρα και για τη δεξιά μετατόπιση ενός πολιτικού χώρου που τον ενέπνευσε και τον εξέφρασε για πολλά χρόνια.

Και που την δεκαετία του 80 γέννησε μεγάλες ελπίδες και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες, για να τις σβήσει μετά, με τα νεοφιλελεύθερα κατορθώματα της διακυβέρνησης Σημίτη. Και με την αρπαχτική διάθεση πρώην κυβερνητικών στελεχών που έχουν ένα και μόνο πόθο, να ξαναβρεθούν σε θέσεις εξουσίας.

Είμαστε δίπλα σε αυτόν τον κόσμο που μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι διστάζει να κάνει το βήμα και να μας ψηφίσει.

Είμαστε δίπλα του όταν υιοθετεί τις προγραμματικές προτάσεις που απευθύνουμε στο ΠΑΣΟΚ για κοινή δράση απέναντι στα μεγάλα προβλήματα. Και όταν αναρωτιέται γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να απαντήσει.

Είμαστε δίπλα του όταν αναρωτιέται γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αρνείται οποιαδήποτε συγκεκριμένη προγραμματική δέσμευση και εξαντλείται σε γενικόλογες αναφορές.

Είμαστε δίπλα σε αυτόν τον κόσμο, τον σεβόμαστε, μα πάνω από όλα θέλουμε να είμαστε μαζί τους έντιμοι και ειλικρινείς.

Και γι αυτό τους λέμε ευθέως : Σας λογαριάζουμε και σας υπολογίζουμε. Ξέρουμε ότι χωρίς εσάς δε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά τα πράγματα δε θα αλλάξουν αν υποκύψουμε εμείς στις πιέσεις του συστήματος εξουσίας.

Τα πράγματα δε θα αλλάξουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ από μέρος της λύσης γίνει κομμάτι της κρίσης του πολιτικού σκηνικού.

Τα πράγματα θα αλλάξουν και μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αν κάνουμε ένα μεγάλο βήμα στις 7 του Ιούνη.

Αν αποδείξουμε ότι κανένας δεν είναι στο τσεπάκι κανενός.

Αν κάνουμε τη μεγάλη έκπληξη και διαμορφώσουμε τους συσχετισμούς εκείνους που πέρυσι την Άνοιξη τρόμαξαν πολλούς καρεκλοκενταύρους της εξουσίας. Οι οποίοι βάλθηκαν με σθένος να πολεμήσουν την Άνοιξη της ελπίδας, την Άνοιξη μιας νέας ενωτικής αριστεράς που θα αλλάξει το τοπίο και θα ανατρέψει τα πράγματα, που θα φέρει μια νέα μεταπολίτευση από τα κάτω.

Αυτή την Άνοιξη μπορούμε να τη φέρουμε μαζί και είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο μεγάλο βήμα στις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Είναι η ώρα να στείλουμε ένα καθαρό μήνυμα. Οι προθέσεις για νέα σκληρά μέτρα θα λάβουν τέλος στις 7 Ιούνη.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πρέπει να τους ταρακουνήσει. Να τους κάνει να ξεχάσουν τα φιλόδοξα αντικοινωνικά σχέδια που έχουν στο συρτάρι τους.

Όλοι έχουν βαλθεί να πείσουν τον κόσμο ότι έρχονται χειρότερα.

Ε, λοιπόν όχι. Δεν έρχονται χειρότερα. Έρχονται καλύτερα. Γιατί στις 7 Ιούνη, το λόγο δεν τον έχουν οι μηχανισμοί. Το λόγο, έχουν οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και κυρίως η νέα γενιά.

Και το μήνυμα που θα στείλουν θα είναι ένα μεγάλο "φτάνει πια". Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση. Θα ανοίξει ο δρόμος για τη μεγάλη αλλαγή. Για να αλλάξουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των πολλών.

Κρατάμε σφιχτά στο χέρι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Να πάει παντού.

Να στείλουμε παντού μήνυμα νίκης ελπίδας αισιοδοξίας.

Καλό αγώνα

11/5/2009

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ:

Ξεκινάμε σήμερα επίσημα την εκλογική προσπάθεια για τις ευρωεκλογές στις 7 Ιουνίου με αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα ότι από τις κάλπες του επόμενου μήνα θα βγει ενισχυμένος ο Συνασπισμός ριζ αριστεράς, θα βγουν ενισχυμένες οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Ότι από τις κάλπες των ευρωεκλογών θα δοθεί ισχυρό μήνυμα ανατροπής των πολιτικών που δυσκολεύουν τη ζωή των Πειραιωτών, την ζωή των Ελλήνων και όλων των πολιτών της Ευρώπης. Ότι θα δοθεί ισχυρό μήνυμα αλλαγής στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ότι από τις κάλπες των ευρωεκλογών θα γίνει σημαντικό βήμα αλλαγής του σημερινού καταθλιπτικού δικομματικού σκηνικού και θα ανοίξουν ελπιδοφόρες προοπτικές για τη νέα γενιά.

Ξεκινάμε σήμερα αλλά δεν αρχίζουμε τώρα. Δεν αρχίζουμε τώρα αυτό τον αγώνα, όλα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, των κοινωνικών αγώνων και των κοινωνικών κινημάτων ήταν στην πρώτη γραμμή. Δεν δεχτήκαμε τον μονόδρομο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών δεν υποστείλαμε τις σημαίες για μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη Ευρώπη, σ'; ένα διαφορετικό κόσμο. Είμαστε αγωνιστικά παρόντες στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στους δρόμους της Γένοβα, της Φλωρεντίας, του Παρισιού της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, του Πειραιά.

Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε να διεξαχθούν οι ευρωεκλογές σε συνθήκες τεχνητής και ανούσιας πόλωσης, μακριά από τα προβλήματα, τα αιτήματα και τις ελπίδες των πολιτών. Θέλουν δεν θέλουν, εδώ είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης, εδώ θα ζητήσουμε να ενισχυθεί το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξεκινάμε σήμερα αλλά δεν αρχίζουμε τώρα την πορεία της κοινής δράσης και της ενότητας της Αριστεράς. Δίνουμε τη μάχη ενωμένοι και συσπειρωμένοι όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι η Αριστερά του 21^ου αιώνα πρέπει να είναι ενωτική, ριζοσπαστική, κινηματική, εναλλακτική, διεθνιστική.

Για όλους και όλες εμάς, που μετέχουμε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να εκπροσωπούμε αυτόν τον κόσμο που αγωνίζεται, που δίνει τον καλύτερο πολιτικό, κοινωνικό ανθρώπινο εαυτό του σε αυτήν αναμέτρηση. Ο στόχος μας να ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να έχουμε μια πολυάριθμη ευρωομάδα και να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς. Ο στόχος αυτός θα γίνει πράξη με τη δουλειά και τη δράση όλων μας το επόμενο διάστημα. Επιτρέψτε λοιπόν, σήμερα που ξεκινάμε από τον Πειραιά, να απευθύνω σε όλες και όλους τους φίλους, τα μέλη και τα στελέχη που συγκροτούμε τον ΣΥΡΙΖΑ και που θα δώσουμε συλλογικά αυτή τη μάχη, ένα θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό.

ΕΛΕΝΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ:

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι

Ξεκινάμε σήμερα από τον Πειραιά αυτή την ιστορική περιοχή των εργαζομένων της εργατικής τάξης, της αριστεράς.

Ξεκινάμε τη μεγάλη προεκλογική καμπάνια, τον αγώνα για να φτάσει παντού η φωνή μας και τα μηνύματά μας.

Ξεκινάμε για να συναντήσουμε όλους όσους και είναι χιλιάδες που περιμένουν από την αριστερά, περιμένουν από μας την πιο σύγχρονη και ελπιδοφόρα πολιτική κίνηση, το ΣΥΡΙΖΑ.

Και στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι κόντρα σε όλες τις εικονικές δημοσκοπήσεις ο κόσμος περιμένει από εμάς, ο κόσμος ελπίζει πολύ στο ενωτικό και αγωνιστικό μας εγχείρημα. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά εμείς αυτό. Εμείς που κάνουμε και θα κάνουμε την προεκλογική μας καμπάνια γιατί αυτό είναι το όπλο μας: πόρτα-πόρτα, επιχείρηση την επιχείρηση, συνοικία τη συνοικία, πόλη την πόλη, παν/μιο το παν/μιο, στέκι το στέκι ξέρουμε πολύ καλά ότι επιλέγουν την αμνησία, επιλέγουν την επιλεκτική μνήμη, είναι συνειδητά μύωπες όσοι παίζουν με νούμερα ποσοστά και αριθμούς αλλά δεν ακούν , κάνουν πως δεν ακούν αυτό το βουβό κύμα που υπάρχει μέσα στην κοινωνία και αυτό γιατί το φοβούνται, ανησυχούν γι'; αυτό. Γιατί το έχουν δημιουργήσει ακριβώς όλοι αυτοί που κρατούσαν το οικονομικό και πολιτικό τιμόνι και οδήγησαν την κοινωνία σε μια γενική κρίση: οικονομική, περιβαλλοντική, αξιών.

Αυτό το βουβό κύμα είναι ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα νέων, γυναικών, εργαζομένων που βλέπουν να οικοδομείται η κοινωνία των 700 ευρώ από τη μια μεριά, την πλειοψηφική και από την άλλη η κοινωνία των πολλών εκατ. ευρώ, η μειοψηφική που δεν αθροίζει πάνω από 10%.Είναι χιλιάδες των χιλιάδων που αγανακτούν που οργίζονται που δυσπιστούν που αμφισβητούν πλέον τις πολιτικές τους τα δόγματά τους. Και το βλέπουμε καθημερινά στα μάτια και στα πρόσωπα των ανθρώπων που συναντάμε παντού. Για μας αυτή είναι η πραγματική δημοσκόπηση.

Για αυτό και εμείς είμαστε σίγουροι ότι όλους αυτούς που μας θέλουν μια πολλή μικρή δύναμη ή που επιθυμούνε να μας εξαφανίσουνε από το κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό, θα τους διαψεύσουμε στις 7 Ιούνη. Είμαστε σίγουροί ότι μπορούμε να γίνουμε ή να είμαστε η έκπληξη. Και αυτή τη βεβαιότητά μας την αντλούμε από αυτό το βουβό κύμα. Αυτό ακριβώς που σύντροφοι και συντρόφισσες θέλουμε με κάθε τρόπο να το προσεγγίσουμε να το ακούσουμε, να μάθουμε από αυτό, να του μιλήσουμε για τις απόψεις μας, να του κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας, να προσπαθήσουμε και αυτό αποτελεί δέσμευση να συμπορευτούμε μαζί του στις 8 του μηνός τότε που όλοι, εννοώ κυρίως την ΝΔ και ΠΑΣΟΚ του γυρίζουν την πλάτη.

Ξεχνάμε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ , τραπεζίτες, εφοπλιστές, χρηματιστές και πάσης φύσεως γκόλντεν μποις και λοιποί συνεργαζόμενοι των πολιτικών και οικονομικών καρτέλ, το ποια κοινωνία χτίζουνε μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, ποια κοινωνία χτίζει ο δικομματισμός και η οικονομική τους πολιτική ο ν/φ. Και εδώ ακριβώς προκύπτει το σύγχρονο και μεγάλο κοινωνικό ζήτημα. Δεν έχουμε μία γενιά των 700 ευρώ και μάλλον είναι λάθος να μιλάμε για γενιά των 700 ευρώ, έχουμε μια κοινωνία των 700 ευρώ που έχει απλωθεί και στους 50χρονους του ΟΣΕ που πιάνει τους άνεργους της κλωστοϋφαντουργίας, του Βοσινάκη, της Siemens της φριγκογκλάς, των πολυκαταστημάτων, των οικοδόμων, των ξ/δ. Είναι μεγάλος ο κατάλογος να μην συνεχίσω.

Σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ λίγο ιδιαίτερα επιτρέψτε μου στις γυναίκες.

Γιατί είναι από τις βιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο τις συνέπειες της κρίσης. Στα ποτάμια των ανέργων πρώτες οι γυναίκες, στις λίστες των υπό απόλυση πάλι οι γυναίκες. Πρόσφατα, μάλιστα, 5000 καθαρίστριες στα σχολεία πετάγονται έξω από την δουλειά, για να προωθηθούν οι εργολαβίες παντού σε όλους τους δημόσιους χώρους, και επιτρέψτε μου εδώ ένα σχόλιο: Κάτι τρέχει με το επάγγελμα της καθαρίστριας, κάτι ενοχλεί και το θεωρούν μη αξιοπρεπές, δευτερεύον, ντροπιαστικό. Ταιριάζει μόνο σε γυναίκες, σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας που άμα σηκώσουν το ανάστημά τους υπάρχει ο χλευασμός κι αν το παρακάνουν υπάρχει και το βιτριόλι. Ο αγώνας που έκαναν οι καθαρίστριες και τα σωματεία τους, το παράδειγμα της Κωσταντίνας Κούνεβα δείχνει πόσο είναι γελασμένοι όσοι θέλουν να μας γυρίσουν στον μεσαίωνα. Ιστορικά θα αποδειχθεί πως είναι σαν τα μυρμήγκια που θέλουν να σταματήσουν την άμαξα. Σε ποια θέση ήταν οι γυναίκες πριν από 100 χρόνια, πριν από 50 χρόνια και σε ποια θέση είναι σήμερα χάρη στους αγώνες τους και την Αριστερά; Δεν γυρίζει εύκολα ο τροχός προς τα πίσω, όση βία, όσα μέσα, όση λάσπη και αν ρίξουν. Οι γυναίκες, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και μέσα στην κρίση, είναι παρούσες στους αγώνες, θα δείξουν ότι μπορούν να είναι στη πρώτη γραμμή.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Έχουμε την τύχη ή καλύτερα την ατυχία να έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση. Το λέω αυτό γιατί

1⁾ κατόρθωσε να βάλει τη χώρα δύο φορές υπό την επιτήρηση της ΕΕ.

2⁾ ψήφισε τους σκληρότερους αντεργατικούς νόμους για την κοινωνική ασφάλιση, την κατάργηση του 8ωρου, την μεγαλύτερη ελαστικοποίηση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κ.α.

3⁾ φτώχυνε μικρομεσαία στρώματα, αύξησε τη φτώχεια στους συνήθεις ύποπτους δηλαδή τους εργαζόμενους ενώ αύξησε τον πλούτο στους έχοντες και κατέχοντες κάνοντας τους πρόσφατα και δώρο φτηνά τετρακίνητα μεγάλου κυβισμού.

4)Έκλεισε τα μάτια στα καρτέλ της ακρίβειας, των τραπεζών, του πετρελαίου, των εφοπλιστών. Βοήθησε κουμπάρους μεγαλοεργολάβους και ηγούμενους να βουτήξουν το χέρι όχι στο μέλι αλλά στο δημόσιο πλούτο. Κήρυξε τον πόλεμο στη νεολαία χτυπώντας κάθε νέο με περίεργη εμφάνιση δολοφονώντας με τις δυνάμεις καταστολής της το 16χρονο Γρηγορόπουλο κλείνοντας μέσα στους τοίχους της απόγνωσης και των αδιεξόδων σε παρόν και μέλλον όλη τη νέα γενιά. Και μετά από αυτό αυτή που στην ουσία πολιτικά και ηθικά δημιούργησε το Δεκέμβρη, αυτή που έδωσε το φυτίλι και το μπουκάλι στους νέους του Δεκέμβρη αυτή είχε το θράσος μαζί με το δεξιό συνεταίρο της το ΛΑΟΣ είχε το θράσος να στοχοποιήσει και να χτυπήσει το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που στέκεται καιρό τώρα δίπλα στη νεολαία.

Είχαμε τη χειρότερη κυβέρνηση γιατί είχαμε και τη χειρότερη αντιπολίτευση. Γιατί είχαμε ένα δικομματικό σύστημα που ένας κόβει κι ο άλλος ράβει. Γιατί πολλά από τα έργα της ΝΔ στρώθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ ή θα απουσίαζε ή ήταν παραιτημένο μέσα και έξω από τη βουλή από το καθήκον του να κάνει αντιπολίτευση για τι δεν ήθελε να κάνει αντιπολίτευση, στην ουσία ήταν συμπολίτευση. Όταν πιστεύεις στον ίδιο θεό και δόγμα στο ν/φ δεν μπορείς να κάνεις αντιπολίτευση μπορείς να ελπίζεις απλά σε εναλλαγή.

Και εδώ σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ρωτήσουμε σε κάθε μεριά της ελληνικής επικράτειας όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους ποια ήταν το πολιτικό κόμμα που έκανε αντιπολίτευση στη χειρότερη κυβέρνηση.

Γι'; αυτό και όταν ζητάμε την ψήφο σε αυτές τις ευρωεκλογές δεν αισθανόμαστε ούτε ζητιάνοι ούτε ψεύτες. Με καθαρό πρόσωπο ζητάμε όχι να επιβραβευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά να δυναμώσει η αντιπολίτευση στο δικομματισμό και στο ν/φ.

Είναι τυχαίο άραγε ότι είμαστε οι πιο δημοφιλείς μέσα στη νεολαία ότι είμαστε η ενωτική αριστερά και πρέπει να το τονίζουμε αυτό με ανοιχτά τα αυτιά μας και τα μάτια μας παντού με ειλικρινή πρόταση και έκκληση για να χτίσουμε μια μεγάλη και χρήσιμη αριστερά

Είναι ψέματα ότι είμαστε η ενωτική αριστερά που έχει δώσει μάχες για το περιβάλλον για την παιδεία, για την υγεία για την εργασία, για την πρόοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ ζωηρός, νεανικός, σύγχρονος, ενωμένος, μα πάνω από όλα αποφασισμένος να τους σταματήσει να τους εμποδίσει να μας γυρίσουν πίσω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ της προόδου και της προοπτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ των προτάσεων και των αγώνων είναι εδώ αποφασισμένος να είναι και να παραμείνει επικίνδυνος σε όλους αυτούς που μας μαυρίζουν τη ζωή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ για να φωνάξει και για να ψηφίσει μέσα στην κρίση το ψηφοδέλτιο εκείνο που λέει ότι δική σας είναι η κρίση, η λύση είναι στην αριστερά, η λύση είναι στον ξεσηκωμό, η λύση είναι στην ικανοποίηση των αναγκών των πολλών.

Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ψήφος ελπίδας σε αυτό το 90% που θα υποστεί τις συνέπειες της κρίσης από τους έχοντες και κατέχοντες.

Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα φρένο σε όλους αυτούς που με ευκαιρία την κρίση μας επιφυλάσσουν ένα μαύρο μέλλον.

Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ψήφος για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα στην κοινωνία στην αριστερά. Για να βοηθήσουμε να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη.

Και στις 7 Ιούνη αυτή η ψήφος θα γίνει η χαρά και η γιορτή για την αριστερά μας για το ΣΥΡΙΖΑ, για τους εργαζόμενους, για τις γυναίκες.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ:

Το κεντρικό μας μήνυμα είναι αλλαγή συσχετισμών, με ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και της Ευρωομάδας της Αριστεράς. Αυτό σημαίνει μαχητική αντιπαράθεση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σημαίνει την αποδυνάμωση όσων οικοδομούν την Ευρώπη ως μια ασύδοτη κοινή αγορά, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Που προωθούν τον Μπολκενστάιν, το 65ωρο, τη flexicurity, τη στρατηγική της Λισσαβόνας. Η απάντηση της αριστεράς είναι ο αγώνας να αλλάξουμε την Ευρώπη, με ισχυρότερο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με περισσότερα χρήματα για την κοινωνική συνοχή, για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των αδυνάτων και όχι περισσότερα χρήματα στους τραπεζίτες. Με δημοκρατικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σημαίνει αποτελεσματικότερο αγώνα, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, για μια ενωμένη Ευρώπη, δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, φιλειρηνική, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό.

11/5/2009