Συγκινητική διαδήλωση στη Γαλλία, οργανωμένη από το «Κόμμα της Αριστεράς» υπέρ των Ελλήνων. Από το μπλογκ του Σαραντάκου. Άρθρο και βίντεο. http://sarantakos.wordpress.com/2010/05/01/gauche/
....Και ήταν και Πρωτομαγιά σήμερα.
(υποθέτω ότι όλοι τους θα πήγαν να διαδηλώσουν ειδικά γι αυτό, μετά το τέλος της μεγάλης πρωτομαγιάτικης –και κουραστικής- διαδήλωσης).
Γράφω «συγκινητική» γιατί προσωπικά μου γέννησε συναισθήματα ανάλογα εκείνων που ένοιωθα μικρός, επί Χούντας, όταν ακούγαμε κρυφά και με τις δέουσες προφυλάξεις, από τα ξένα ραδιόφωνα, για τις τότε διαδηλώσεις συμπαράστασης που οργάνωνε το κίνημα στις ευρωπαϊκές πόλεις.
Οι 50άρηδες+ καταλαβαίνουν τι εννοώ. Οι νεώτεροι και οι πιτσιρικάδες θα μάθουν σύντομα. Ήρθε ο καιρός να δομήσουν τη δική τους «Αντίσταση» . Έτσι κάναμε κι εμείς. Παραλάβαμε απ τη γενιά του Β΄Π.Π , τα σκατώσαμε όσο τα σκατώσαμε και τώρα παραδίδουμε τη σκυτάλη σ αυτούς.
Σημείωση:
Όταν δείτε το βίντεο και διαβάσετε το άρθρο του Σαραντάκου πιθανά η περιέργεια να σας κάνει να διαβάσετε και τα σχόλια των αναγνωστών. Μη δώσετε σημασία. Μερικά βρίθουν από το χαμερπές φαιό δηλητήριο της ηττοπάθειας και της διχόνοιας. Οι φασίστες, οι δωσίλογοι, οι χαφιέδες είναι κοινός τόπος σε όλες τις εποχές. Και το δηλητήριο τους πάντα την ίδια αηδιαστική γεύση έχει.
Στην Κατοχή: «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Δε φταίνε οι Γερμανοί για τις εκτελέσεις, αυτοί τη δουλειά τους κάνουνε. Ας όψονται οι αντάρτες που μας παίρνουν στο λαιμό τους. Εμείς φταίμε που καλύπτουμε τους αντάρτες.»
Στη Χούντα: «Όποιος κοιτάει τη δουλειά του και την οικογένειά του δεν έχει να φοβάται τίποτα. Μην παρασύρεσαι από τους ψιθυριστές. Το καθεστώς έχει τα τανκς, την ΕΣΑ, τους χαφιέδες του -που ότι πεις θα το μάθουν- και την υποστήριξη των Αμερικάνων. Εσύ είσαι μόνος σου και έχεις μόνο την υποστήριξη των Ευρωπαίων αριστερών ψευτοδιανοουμένων και των Αμερικάνων χασικλήδων χίπηδων. Αν βρεθείς μπλεγμένος να δούμε τότε ποιος απ’ αυτούς θα έρθει να σε σώσει.»
Σήμερα: «Όλοι φταίμε και πρέπει να πληρώσουμε. Ας προσέχαμε πριν την πατήσουμε. Τώρα ειναι πλέον αργά. Οι αριστεροί δηλαδή τι θα έκαναν αν είχαν την εξουσία ?.»
Και η γλυκύτατη μου Αριστερά, όπως τώρα, τότε και πάντα, σαν τη θάλασσα, χαμένη μέσα στις αντιφάσεις της. Από τη μια να υψώνεται στον ουρανό με πράξεις και οράματα πάθους ηρωισμών και αυτοθυσίας και από την άλλη να χάνεται αυτοαναιρούμενη και αυτοκαταστροφική μέσα στο βάραθρο της «εσωκομματκής πάλης» των γελοίων αλληλοκατηγοριών και της κατ’ αλλήλων υποψίας. Κι όλα αυτά, για μια κουτσή καρέκλα, για ένα τρύπιο πουκάμισο.
Αλλά τι απομένει από τον έρωτα αν του αφαιρέσεις το πάθος ?
Τι θα ήταν η Μήδεια χωρίς να έχει σφάξει στο τέλος τα παιδιά της ?
Χαμογελώ τώρα καθώς σκέφτομαι ότι ακόμα και τώρα πολλοί σύντροφοι μου διαβάζοντας θα προσπαθούν να διακρίνουν μέσα από τις λέξεις «με ποιόν είμαι» ή τουλάχιστον «ποια πλευρά ωφελούν» αυτές τις γραμμές.
Συμπαθάτε με που τελείωσα πάλι χωρίς να αποφύγω την αναφορά στην Αριστερά. Δεν έχω το κουράγιο του Οδυσσέα να φύγω στο τέλος μακρυά απ τη θάλασσα. Εγώ ούτε καλά-καλά απ την Ιθάκη δεν τόλμησα να απομακρυνθώ.
ναστεκαλά
ΝΜ
